Onze vlinder is weggevlogen

(12-02-2019)

Om half negen ‘s morgens kwam ik, Ria van Uitert beneden om naar mijn werk te gaan. Jeanine lag op de bank met hoofdpijn en had overgegeven. Ik zei; 'dat zal wel een kater zijn,' want na drie dagen carnaval is dat niet zo gek. Ik heb haar een paracetamol gegeven en ben naar mijn werk gegaan.

Carnaval

Om 12.00 uur ben ik thuisgekomen. Jeanine lag nog steeds op de bank. Om 13.00 uur kwam haar vriendin Chantal en hebben we gevraagd of ze toch mee wilde naar de carnaval. Ze wilde nog steeds mee want ze had die avond daarvoor een vriend gekregen en ze moest optreden met haar dansgroep ,,de Lorre Admirals." We zijn nog bij een vriendin langs gegaan, daar heeft ze met moeite een half sneetje brood op, omdat ze ook nog niets gegeten had en ik dacht dat het overgeven minder zou worden. Dat was niet zo, ze bleef overgeven en klaagde over spierpijn in haar armen en benen. Ook hierbij dacht ik dat die spierpijn van de carnaval kwam. Jeanine wilde toch persé mee naar de carnaval, en zijn we toch gegaan.

Overgeven

Eenmaal daar aangekomen heeft ze 10 minuutjes zitten kijken, maar wilde toch naar huis. Een vriendin heeft haar toen naar huis gebracht. Jeanine was haar sleutel vergeten, dus haar vriendin heeft de sleutel toen bij mij opgehaald. Toen haar vriendin weer bij Jeanine aankwam, was ze inmiddels binnengelaten door mijn man, die in de tussentijd teruggekomen was. Jeanine lag toen voor de deur te slapen waar ze ook had overgegeven. (Mijn man dacht ook dat ze een kater had.) Haar vriendin heeft haar toen op bed gelegd, met wat koude washandjes op haar voorhoofd. Om 17.15 uur ben ik ook naar huis gegaan, want ik had toen geen rust, dat Jeanine zo ziek naar huis was gegaan. Ik dacht nog “als ze nou nog even gaat douchen en wat eet dan kan ze misschien vanavond wel naar haar vriend en dansen”.

Hoge koorts

Eenmaal thuis aangekomen had ze hoge koorts, en had haar ontlasting zomaar laten lopen. Ik heb haar nog onder de douche gezet, maar dat ging niet goed, ze kon niet meer zelf staan. Met moeite heb ik haar beneden op de bank gelegd. Op dat moment zag ik paarse vlekjes op haar voorhoofd en in haar nek. Ik dacht dit is niet goed. Ze was ook al helemaal in paniek en zei dat haar benen prikten.

Veel dorst

Ze had ook heel veel dorst en dronk vier bekers gloeiend hete thee op. Ik heb toen de huisarts gebeld maar die had zijn antwoordapparaat aanstaan, dus toen heb ik de spoeddienst gebeld. Ik heb daar mijn verhaal gedaan en de dokter zou zo snel mogelijk terug bellen maar dat duurde ons te lang, dus zijn we zelf met 180 km per uur naar het ziekenhuis gereden. De rit naar het ziekenhuis zal ik nooit vergeten. De paniek in haar ogen, het slaan met haar armen en benen van de pijn, en het geen contact meer hebben met Jeanine was een naar gevoel.

Onze vlinder

In het ziekenhuis aangekomen stopte na een paar minuten haar hart, en moesten ze gaan reanimeren. Haar hart is nog twee keer gaan kloppen maar er werd ons al verteld dat het erop of eronder zou zijn. Ze hebben haar nog bloed gegeven en adrenaline maar het mocht niet meer zo zijn. Ze hebben een half uur gereanimeerd en toen heeft ze het opgegeven. Onze vlinder is op 13 jarige leeftijd gestorven aan een meningokokken sepsis groep C. De groep waar je voor ingeënt kunt worden en dat is dan toch wrang als je dan hoort dat alle jongeren nu ingeënt gaan worden. Hadden ze dat maar een jaar eerder gedaan, dan had onze vlinder nog rondgevlogen.

Hans, Ria en Annette van Uitert, Rossum

Onrust

Het overlijden van 13-jarige Jeanine door meningokokkenziekte tijdens het carnaval van 2002 geeft veel onrust in haar woonplaats. De GGD organiseert een bijeenkomst voor de plaatsgenoten van Jeanine om informatie te geven en informatie te verstrekken over wat er gebeurd is. Plaatsgenoten uiten hun bezorgdheid over het gebeurde. Lees hoe deze bijeenkomst verliep.